Son dönemlerde çokça duymaktayız “Mükemmel annelik!"

Sosyal medyada herkes birbiriyle yarış içinde.

Yenilen, içilen her şey teşhir ediliyor.

Annelik de bunlardan biri ama hayat sosyal medyada göründüğü gibi toz pembe değil maalesef.

Kimse mutsuzluğunun fotoğrafını paylaşmak istemez. Herkes en güzel sunumda içtiği kahveyi, yediği yemeği ve en güzel göründüğü anı paylaşır.

Sanki her zaman bu şekilde sunumlarda yemek yiyor her an o fotoğraftaki gibi mutluymuşçasına.

    Annelik konusuna gelecek olursak, herkes çocuğuna ne kadar iyi “mükemmel" bir anne olduğunu kanıtlama peşinde.

Çocuğunu en özenli haliyle, en tatlı haliyle yansıtıyor.

Çocuğuyla ne kadar ilgili olduğunu gösteren paylaşımlar yapıyor.

Hatta bazen o kadar abartılı oluyor ki bu paylaşımlar, sanki tüm gün çocuğuyla etkinlikten etkinliğe koşuyor da başka bir işi yok sadece ideal annelik yolunda çabalıyor gibi görünüyor.

Ve pek çoğumuzda bunları gördükçe kendi anneliğimizi sorguluyoruz.

- “Ben acaba çocuğumla yeterince ilgilenmiyor muyum?"

 - "Ben çocuğuma hak ettiği kadar zaman ayırmıyor muyum?"

- "Ben böyle güzel yemekler yapıp, onu besleyemiyor muyum?" gibi bu liste uzar gider…

    Maalesef çevresel faktörlerde bu olumsuz motivasyonumuzu oldukça artırıyor.

Çocuğunuz doğduğu andan itibaren en yakınımızdan, sokakta karşılaştığımız, hiç tanımadığımız insana kadar suçlu hissettiriliyoruz.

-“Emiyor mu?”

-“Sütünüz yeterli gelmiyor her halde, yaşıtlarına göre daha cılız..."

- “Normal doğum mu sezaryen mi?"

- "Aaa daha bezi bırakmadınız mı? Tüh tüh..."

- “Hala yürümeye başlamadı mı? Benim kızım 9 aylık yürümüştü, geç kalmışsınız"

- "Neye geç kaldık acaba? Neyi yakalamamız gerekiyor ki? Bu bir yarış mı?!"

   Çocuğunuz sizin başarı kaynağınız ya da başarısızlığınız değildir!

Öncelikle bunu bilin ve kabul edin.

İnsanlar söyler ve bu söylemler dünde vardı, bugünde var ve maalesef yarında olacak.

Sizin kendinizi nasıl algıladığınız önemlidir.

Siz annesiniz.

Başarılı olmak değil gayeniz, mükemmel olmak da..

Siz Allah’ ın Ahsen-i Takvimde yani en güzel surette yarattığı insansınız ve bir insanı yetiştiriyorsunuz. Yeryüzünün en güzel en kutsal şeyini gerçekleştiriyorsunuz.

Öncelikle bunu bilin ve hatalarınızla, kusurlarınızla kendinizi sevin.

İşe kendinizi severek başlayın. Yarış atı değilsiniz! Kimsenin çocuğuyla çocuğunuzu, kimsenin anneliği ile de anneliğinizi yarıştırmayın lütfen. 

   Her çocuk özeldir, biriciktir.

Birinin çocuğu 9 aylık yürür, diğerinin ki 15 aylık. Birisi bezi 1,5 yaşında bırakır, diğeri 3 yaşında…

Geç bırakanın annesi de anne diğerininki de.

Çocuğunuz erken yürüdü ya da konuştu diye size madalya takmadı kimse.

İnsan mükemmel olmadığı gibi anne de mükemmel değildir.

Ve siz onun sahibi değil bu dünyadaki emanetçisisiniz. Emanetinize en güzel şekilde sahip çıkmanız, onu elinizden geldiği kadar en iyi şekilde büyütüp, yetiştirmeniz en iyi annelik vasfıdır zaten.

Sizin çocuğunuza bu dünyada sizden daha iyi annelik yapabilecek birisi olsaydı, sizin değil o annenin çocuğu olurdu yavrunuz değil mi?

Sizi evladınıza anne olarak bu dünyaya gönderen Yaratıcı sizin bunun üstesinden layığıyla gelebileceğinizi çok iyi biliyor. 

   Evet hatalar yapacağız, kusurlarımız olacak. Bu bizi kötü anne yapmaz.

O hataları telafi edip, kendimizi değiştirip, geliştiriyorsak, zaten iyi annelik yolunda emin adımlarla ilerliyoruz demektir. 

   Çalışan anne olabilirsiniz, tüm gün evde olup, çocuğuyla hiç göz teması kurmamış olmaktansa, akşam eve geldiğinizde yarım saat bile olsa tüm odağınızla çocuğunuza her şeyimle buradayım diyerek, çocuğunuzla kaliteli zaman geçireceğiniz bir imkan sağlamak çok daha iyidir.

Çalışmayan anne de tüm gün evde diye bir fiil çocuğuyla elbette ilgilenemez. Çocuğu dışında da sorumlulukları ve rolleri vardır.

Ama günü iyi programlayarak, çocuğunun hoşuna gidecek bazı şeyleri birlikte yapmak, saçma bulsa da onun güldüğü bir şeye “ne saçma bir şey" demeden onunla birlikte gülmek, aynı duygu frekansına gelmek, saatlerce kalitesiz zaman geçirmekten daha iyidir. 

   Çocuğunuzun bu dünyada anneliği gördüğü, öğrendiği tek kişi sizsiniz ve emin olun hangi çocuğa ya da hangi yetişkine sorarsanız sorun.

“Bu dünyadaki en iyi anne kimdir?" deseniz...

İstisnasız hepsi “Benim annemdir" der.

Mükemmel değil, iyi, mutlu ve sevgi dolu anneler olalım…