Sene 1992...

Cezaevinden çıktığım ilk zamanlar.

11 yıl sosyal hayattan, ülkücü fikriyattan ayrı kalmışım.Hayatı ve ülkücü fikir hareketinin hangi noktalarda olduğunu tanımaya çalışıyorum.

Botaş'ta birlikte çalıştığım bir ülkücü arkadaş, "Abi, Profösör Ümit Özdağ'ın kurduğu 21.Yüzyıl Enstitüsü" diye bir düşünce kuruluşu var, Ümit Abi (Özdağ) her Cumartesi orada konferans veriyor, istersen gidip dinleyebiliriz." dedi. Ben de kabul ettim.

Neyse (göya) konferans başladı; Ümit Özdağ çıktı kürsüye lambur lumbur konuşuyor.Konular arasında bağlantı yok, konudan konuya atlıyor, sonradan konuları birbirine bağlayamıyor, ifade bütünlüğü sıfır, Türkçe katlediliyor, ne dediği anlaşılmıyor..."Şey, ıııı, anadın mı, anlatabildim mi, şeyettim" gibi, bırakın bir profesörü, sıradan bir Türkçe öğretmeni gibi dahi konuşamıyor.

"Bu nasıl profesör gardaş, diplomaları parayla mı satın almış? Köylü Kamil Dayı bile bundan güzel konuşuyor; sevmedim ben bu adamı, samimi de değil." dedim...

İkimiz de bir daha gitmedik.

Adı bile yerli ve milli olmayan endüstrü mi, enistürü mü, neyse hala aynı mekanda, aynı saçmalıklarla devam ediyor.

Adı ülkücü, ama eylemleri ve söylemleri ülkücü hareketle uzaktan-yakından alakası olmayan Ümit Özdağ da, o gün bu gündür rüzgarın önüne düşmüş yapraklar gibi savruldukça savruluyor.

"Ülkücü, rüzgarlar önünde savrulan yaprak değil, kendi rüzgarını oluşturup, önünde yapraklar sürükleyen adamdır."

Vesselâm...