Muhabbet; varolma sebebimiz, dünyaya geliş gayemizdir. Allah gizli bir hazine iken tanınmak istemiş, bunun için de âlemi yaratmıştır. Allah-u Teala evreni yaratırken, bilinmiş olmayı istedi ve o sevgiyle, muhabbetle bizleri yarattı.

Cenabı Allah'ın rahmet kelimesiyiz, merhamet ve kudret kelimeleriyiz. Hamurumuzda, mayamızda sevgi var.

Mecazi sevgi, ruhani sevgi bizi yine Allah'a götürür baktığımız herşeyde yaratıcıyı görür isek.

Maddi manevî bütün varlıklar Allah'ın isim ve sıfatlarının tecellisinden ibarettir. Varolan herşeydeki güzellik O'nun Cemil isminin yansımasıdır.

Sevilen güzel şeyler Allah'ın güzelliğini yansıtır. Gördüğümüz tüm güzelliklere bu nazar ile bakmak gerekir. Ve insanların birbirini sevmelerini isteyen çok sayıda hadis bulunmaktadır.

“Amellerin en üstünü Allah için sevmektir” (Nesai)

“Sevdiğini Allah için sevmek, yerdiğini de Allah için yermek imandandır” (Buhari, İman)

Yine kutsi bir hadiste buyuruluyor ki: “Benim için birbirini sevenlere, benim için bir araya gelenlere muhabbetim vâcip olmuştur” (el-Muvaṭṭa)

Son günlerde belkide en çok ihtiyacımız olan eksiklerimizden biri ‘Sevgi’. Yunus Emre ne güzel özetlemiştir “Yaratılanı hoş gör, Yaratandan ötürü”

Varlığın esası muhabbet olduğu için, insan ancak muhabbet yolunu izleyerek Allah'a yaklaşabilir. İnsan sevdikleri ile haşır olacaktır. Bu yüzden kimleri, neleri sevdiğimize dikkat etmeliyiz.

Muhabbet ehli olmak, muhabbet ehli ile bir arada olmak büyük lütuftur. Muhabbet ehli hiçbir zaman yok olmaz, kaybolmaz.

Asırlar geçse de kullarına sevdirir Yunus Emre gibi, Mevlâna gibi.

Manevi haldir muhabbet.

Muhabbetiniz bol olsun.

Selâm ve sevgiler