Hangi bastırılmış duygunun dışa yansımasıdır şiddet?

İçinde hezeyanlar barındıran nefretler neden?

Öfke kontrolünün önemine biraz daha dikkat etmeliyiz ki  duygularımızı ifade ederken yersiz tepkiler zaafımız kaynaklı olmasın.

Kelimeler mi tükendi? Biz mi tükendik  acaba? Tükenirken tüketiyorduk ve buna hakkımız var mı idi?

Sorular çok ama cevabı herkes de farklı .Hepimiz rahatsızız  şiddetten ama bir anlık öfke kurbanı olmaya ya da öfkemizi karşı tarafın canını acıtacağımızı bile bile umarsızca şiddete dönüştürmeye hazırız.

Bazen bir bakış bile şiddetti. 

Ne çok mana taşırdı muhatabı için.

Algılandığı ölçüde etkili, süresi nispetinde korkutucu.

Çocuk gülüşlerinin tadını kaçıran  bakışların olduğu hanelerde daha kızgın, daha şiddet yanlısı bireylerin yetişmesi elzemdi. 

Büyüdüğü zaman kendini kahraman gibi hissedecekti belki.

Kızgın bakışlarından herkes korkacaktı. 

Şiddete uğramış ,şiddet yanlısı bireyler yetişiyordu artık. Ses tonu da uygun olunca o bakışlara şimdi tamamdı. 

Kendini ispat edecek, varlığını hissettirecek kimlik kazanmıştı adeta.

Senaryo; her yaşanmışlık için farklı . Kimi model alıyor ,kimi model olmaya gayret ediyor. Sonuçta olan kişilere , topluma oluyor.

Toplumdaki yaşanmışlıklar, olumsuz örnekler öyle sıradanlaştı ki her şey çok basit artık, olağan.

Olağanlaştıkça olanlara da hayret edemiyoruz. Tepkimizi ortaya koyup, gereğini yerine getirmiyoruz.    

Eğitimcilerimiz, kıymetlilerimiz.

Bir çift gözün mutlu olması; yeni bilgiler edinmesi için ,vatanına, milletine faydalı bireyler yetişsin diye gayret eden vefakar, şefkat yüklü, eli öpülesi meslektaşlarımız.

Ne acıdır ki şiddete uğrayan, veli tarafından darp edilen müdürlerimiz ,müdür yardımcılarımız, öğretmenlerimiz var bizim.

Meslektaşlarımıza yönelik yapılan saldırıları kınamak dışında yapabileceklerimizi gündeme aldığımız ölçüde değerleri sadece senede bir gün anılan eğitimcilerimize hak ettikleri değeri vermiş olacağız.

Fark edelim ki fark ettirelim.

Eli öpülesi eğitimcilerimizin hayatımıza kattıklarını, varoluş mücadelemizdeki emeklerini, yıllar geçse de özlemle saygı ile andığımız öğretmenlerimizin kıymetini bilelim ve değer vermekten korkmayalım.