İş hayatında çoğu zaman kadın olmak çok zor. Hele ki evli ve çocukluysanız daha da zor…

Çünkü kimi zaman ev ve çocuk sorumlulukları iş yerindeki motivasyon ve dikkatinizi etkiler. Çocuğunuz hasta olduğunda işe geç kalabilir ya da izin istemek zorunda kalabilirsiniz. İzin alma konusunda da zaman zaman idareciniz, yöneticiniz zorluk çıkartabilir.

   Maalesef kadın yöneticiler ise daha çok sıkıntı çıkartabiliyor.

Yanlış okumadınız. Kadın yönetici evli ve çocuklu olmasına rağmen evli ve çocuklu olan kadın personeline izin verme konusunda erkek yöneticilere kıyasla daha katı olabiliyor.

Bu durum çoğu zaman “mobing”e dönüşme noktasına kadar gelebiliyor.

Çok acı; ama gerçek.  

Şahsi olarak yaptığım gözlemlerim bu yönde. Literatüre bakıldığında bu gözlemimi destekleyen yapılmış araştırmalar, yazılmış makaleler bulmak mümkün.

Nitekim bu araştırmalarda, kadın yöneticilerin kadın çalışanlara karşı erkek yöneticilere nazaran daha az anlayış gösterdiğini bulguluyor.

Bu nedenle de kadın çalışanlar daha çok erkek idareci ile çalışmak istemekte.

   Halbuki yöneticinin kadın olma hasebiyle kadın olan personelini daha iyi anlayıp, o kişiye empati yapmasını beklerdiniz değil mi?

Aksine erkek yöneticiler kadın personeline karşı daha anlayışlı ve sempatik yaklaşırken, kadın yönetici daha sert tarzda davranışlar ve söylemler gösterebiliyor.

 
   Bazı kadın üstlerin, kadın çalışanları çocukları için izin istediğinde şu şekillerde karşılık verdiğini duyuyorum ve üzülüyorum: “ İşte bu yüzden kadın personelle çalışmak istemiyorum!

İçinizden 'Sen de kadınsın nasıl yani?' dediğinizi duyar gibiyim.

Evet, kadın yöneticinin hemcinsi olan bir personeline kurduğu bu cümle tam anlamıyla mobingdir.

Sen de kadınsın, hatta annesin ve aynı durumda olan bir kadına hiç de gereken anlayış ve hassasiyeti göstermiyorsun…

Peki kadın kadına neden bu baskıyı yapıyor?

   İş hayatında “Kadından idareci olmaz, kadın yaratılış olarak duygusaldır, kararlarını iş hayatında da duygusal verir” tarzında yerleşen algılar var.

Kadın yöneticiler ise bilinçaltına kazınmış olan bu algıları yıkmak ve kendisini kanıtlamak için çok çalışıyor, işlerinin aksamasını istemiyor.

Duygusal davranmamak adına bazen insancıl olmayan davranışlar göstererek, sert ve katı olabiliyor maalesef. 

    Peki bunu yaptığında çok profesyonel, çok iyi bir idareci mi oluyor? Hayır! İş hayatında aslolan sadece işlerin yürümesi ve başarı değildir.

Bir makinayla değil bir insanla çalışıyorsanız ve o insana iş yaptırıyorsanız; karşınızdaki kişinin insan olduğunu, makine olmadığını, duyguları olduğunu, ailesi ve sorumlulukları olduğunu düşünerek empati yapmalısınız.

Yöneticinin benzer yaşantıları kendisinin de geçmişte yaşadığını ya da yaşıyor olduğunu düşünerek gerçek manada empati yaparak insancıl yaklaşması gerekir. 

     “İyi niyetli olursam, yumuşak yüzlü olursam sözümü dinlemez, saygı duymazlar. Bu yüzden sert ve duygusuz olmalıyım” mantığıyla, korkutarak saygı göremezsiniz.

Bunun adı “sindirmek” olur.

Makul olan, sevilerek, insancıl yönünüz ve sosyal ilişkilerinizin iyi olduğu ve bu yüzden saygı duyulduğunuz için iş yaptırım gücünüzün olmasıdır sizi iyi bir yönetici ve iyi bir insan yapan.

Çalışanlarınızın gıyabınızda sizi başkalarına kötü anlatması elbette ki hoşunuza gitmez öyle değil mi?

    Personeline karşı olumsuz tutum ve davranış yapısında olan yöneticilerin, kendi özel yaşantılarına bakıldığında orada da ilişkilerinin çok sağlıklı olmadığı görülecektir.

Özel yaşantılarındaki başarısızlıklarını karşıt tepki geliştirerek, iş yaşamında hayli başarılı olma, kariyer yapma hırsıyla savunma mekanizmalarına kurban etmekteler.

Aynayı içinize çevirin, hatalarınızla yüzleşin…

Kendinize hoşgörü göstererek başlayın işe. Çünkü kişi kendisine vermediğini başkasına veremez. 

     Sizce sadece kadın yönetici mi kadın personeline karşı böyle davranıyor?

Hayır.

En çok da bizim toplumumuzda kadın, hemcinslerine sosyal hayatın içinde en çok psikolojik baskıyı yapan kişi oluyor.

Bir sonraki yazıda da bunu tartışalım.

Gerçek manada empati yapabildiğimiz günlerimiz olması dileğimle…