Şimdi bir cemre düşse umut yüklü yarınlara sesi ile nefesi ile var etse yeniden.

Yitirmeden ve geçmiş anılara sarılmadan anın gölgesinde sarsa yine yavrusunu.

Kaç olursa olsun yaşı sevginin en yücesini ,şefkatin alasını varlığı ile hissettiren, gücünü özverisinden alan, evin en fedakârı, uykusuz gecelerinde bile evladının bir tebessümü ile can bulan, canından can veren…

Gurbete düştü ise yolu özlem ile geçerken yılları; insafsızca yüzündeki ki her çizgi kim bilir hangi sessiz haykırışın varoluşudur.

Hassastır zira kalbi ; üzülür ağlar, sevinir ağlar, özler ağlar. 

Gizli yaşar dünyasını; hiç mi yorulmaz, hiç mi küsmez ? 

Ömürlüktür sevgisi bitmez , tükenmek nedir bilmez. 

Evin ilk çocuğu ile büyür bazen; ilk annelik duygusunu yaşarken, kendisini tanımadan henüz kucağında masum bir gülüşün emanetçisi. 

Geçen yıllar, büyüyen bir bebek, var olan bir anne. 

Anne ! 

Aşikar bir kahraman…

Sesinden, nefesinden mahrum büyüyenlerin iç yarası, kıymet bilmeyenlerin en büyük sınavı.

Sınav bu ya kaybeden gerçekten kaybetmiştir. 

Yoluna güller derip, sesini duyup ,nefesini hissedecek kadar şanslı isek ne alâ yaşanacak mutlu günler bazen mesafelerde olsa arada beklemeye değer, hayatta değil ise annelerimiz o zamanda anılara sığınıp bir fotoğraf karesi ile hüzünlenip ,içten bir ah ile sessiz bir gözyaşı ve bol dua…

Zamana göre şekilleniyor insan an neyi gerektiriyor ise ona göre yol almak olgunlaştırsa da insanı hayat bir serüven. 

Bu serüveni herkes kendince yaşıyor, yaşatıyor. 

Ulvi kahramanlarımız şefkatli yürekleriniz ile bir baķışınız, gülüşünüz gönlümüzü aydınlık eden adeta yolumuzdaki meşale misali iyi ki var oldunuz. 

Şehit anneleri, evladını toprağa verenlere sabır, vefat edenlere rahmet, hasta olanlara şifa, var olanlara afiyet dilekleri ile annem başta olmak üzere tüm annelerin gününü kutluyorum.