Yarın diye müphem bir umut tutturmuşuz dilimize dimağımıza gidiyor.

Oysa yarın; çelişkiler yumağı, ya tutarsa ihtimali, bir belki serzenişi, meçhule giden bir gemi.

Dünden ne gördün ki yarına bel bağlamak sardı ruhunu? Bugünü sahiplenmeyenin yarını olur mu?

Olsa bile o anın yaşama şehveti kırılınca aynı sen olabilir misin?

Aynı duyguları aynı yoğunlukta sarıp sarmalayıp göğsünde taşıyabilir misin?

Yapabilir misin gerçekten bunu?

Hayatı, hep bir erteleme ile yarının sırtına kambur etmiş olmaz mısın?

Engin Geçtan,’İnsan Olmak’adlı kitabında : "İnsan bir zaman tüketicisidir. Üstelik bize ayrılan bu zaman oldukça sınırlıdır da. Ama yine de çoğumuz yapmak istediklerimizi sonsuza dek zamanımız varmışçasına erteleriz." der.

Ertelemek birazda ıskalamaktır yaşamı. Akışın ritmini bozmaktır. Zamanın gölgesinde söylenmemiş sözler biriktirmektir.

Yarınlar bugünün sonucudur ve bugünün hakkını verenlerindir.

Hayatı kötürüm etmeden yaşamanın anlamını bilenlerindir.

Ahmet Hamdi Tanpınar Huzur adlı kitabında şöyle der: "Varım, diyorum; fakat yarın olmayabilirim, yahut bir başkası, bir budala, bir bunak olabilirim. Fakat şu dakika da varım."

Bu cümlelerle işte buradayım demek istiyor Tanpınar.

Etimle, kemiğimle, ruhumla karşındayım.

Yarın rastladığın kişi ben olmayabilirim.

Ya da artık mevcudiyetim burada bulunamayabilir.

Bunu göze alabilir misin?
Yarın; bir umut gibi görünse de aslında çaresizliğin dışsallaştırılmış halidir.

Kendi misyonunu tamamlayamamış bugünün çaresizliğiyle yüzleşmek yerine, tüm beklentilere kılıf geçirmektir.

İnsanın yarına bu kadar sığınıyor olmasının temel sebebi zamanın üzerinde kontrol sağlayamamasıdır.

Yarın her şey başka olacak gibi söylemlerle insanları gerçeklikten uzaklaştıran kişisel gelişim cümleleri ile hemen her yerde karşılaşırız.

Burada dikkat edilmesi gereken toksik olumlamalar gerçeklik algımızı bozmamalı.

Bugünü ve bugünün uzantısı olan yarını bilinçli bir farkındalıkla kucaklamalıyız.

Kendimizi yaşadıklarımızdan yahut yaşayacaklarımızdan ibaret sayamayız.

Biz yaşamak istediklerimiz karşısında bugün ne yapıyorsak oyuz.Kendimizi geçmişin ışık sızmaz odalarına hapsetmek,geleceğin bilinmezliğine bırakmak yerine şimdi ve burada,büyük bir coşkuyla,teslimiyetle ve huzurla var olmalıyız.

Bugün yarının teminatıdır.