İbadet ayı Ramazan, ziyafet ayı oldu.

‘Emrin başım üstüne’ denilen ayet, örtünenlerce ayaklar altına alınır oldu.

Evin reisi  erkek, evde değersiz oldu.

İlahi aşkın başkent kabe, evlilik tekliflerinin - el ele çiftler fotoğraflarında arka plan oldu.

Boynu bükük yoksullar, kibirli ve utanmaz oldu.

Birleştirici alim ve hocalar, halkı fitneye düşürür oldu.

Fazilet büyük sünnetler, yapılmaya utanılır oldu.

Baş tacı yaşlılarımız, hürmetsiz ve değersiz oldu.

Üç beş kitap okumuş cahil, asrın alimi oldu.

Komşusu açken, habersiz ve umarsız uyunur oldu.

Konuşmaya utanılan konular, gazetelere manşet oldu.

Saklanılan acılar, birbirleriyle yarıştırılır oldu.

Ahlak yoksunu insanlar, örnek alınır oldu.

Önce maneviyat denirken, para için herşey yapılır oldu.

Adalet timsali yargı, adaletsizlik dağıtır oldu.

Özür dileyecek yüzler, pişkin oldu.

Evlenecek olana yardım, borç batağı oldu.

Yeni kurulan ev, eleştiri yağmuru oldu.

Allah' ın selamı, merhaba oldu.

Eğitim yuvası evler, ahlaksızlık yuvası oldu.

Tüm insanlığa bir öğüt olarak gönderilen Kur'an-ı Kerim, sadece ölülere okunur oldu.

Sevgi ve sadakat nikah bağı, pamuk ipliği oldu.

Erkeklik, sakal bıyık oldu. 

Adamlık yok oldu.

Yeryüzünün sessiz kulları hayvanlar, işkenceler öznesi oldu.

İkinci aile komşular, çocukların ırzına göz koyar oldu.

40 gün acısı paylaşılan cenaze, ilk günden unutulur oldu.

Bize böyle ne oldu?

Her şey azar azar oldu. 

İsteyen biz değildik ama olan bize oldu...